- ἀναιρέσει
- ἀναίρεσιςtaking upfem nom/voc/acc dual (attic epic)ἀναιρέσεϊ , ἀναίρεσιςtaking upfem dat sg (epic)ἀναίρεσιςtaking upfem dat sg (attic ionic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἀναιρέσει
Look at other dictionaries:
отъ˫атиѥ — ОТЪ˫АТИ|Ѥ (18), ˫А с. 1.Действие по гл. отъ˫ати в 1 знач.: прибывающеѥ же има приобрѣтениѥ. по ѿ˫атию ˫авѣ. ˫ако по ѹрѧду. по средѣ главъ тѣхъ раздѣлѧти. МПр XIV2, 185; по ѿ˫атьи бо стадъ и воловъ. и иного всего погибень˫а. ПНЧ к. XIV, 152б; ||… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
погоублениѥ — ПОГОУБЛЕНИ|Ѥ (29), ˫А с. Действие по гл. погѹбити. 1.В 1 знач.: Заклань˫а же и градомь погублень˫а… не ѿнудьнудно [вм. ѿнудьно] бываеть. на ползу инѣмъ. (ἁλώσεις) ПНЧ к. XIV, 112в; | образн.: смотримъ ѹбо ѥгда како вскочить нѣкто въ градъ д҃шь… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
SCYTALE — I. SCYTALE Graece Σκυτάλη, genus Epistolae secretae,d Laconibus olim usitatae, de qua sic A. Gellius l. 17. c. 9. Lacedaemonii veteres, quum dissimulare et occultare liter as publice ad Imper atores suos missas volebant, ne si ab hostibus… … Hofmann J. Lexicon universale
άλυτος — η, ον (AM ἄλυτος, ον) 1. γεν. αυτός που δεν λύθηκε ή δεν μπορεί να λυθεί 2. άρρηκτος, αδιάσπαστος, στέρεος 3. συνεχής, αδιάκοπος, ακατάλυτος και (στα μσν.) αιώνιος 4. ο μη χαλαρωμένος, ο αχαλάρωτος νεοελλ. αρχ. αυτός τού οποίου δεν βρέθηκε η λύση … Dictionary of Greek
αναιρέσιμος — η, ο 1. αυτός που επιδέχεται δικαστική αναίρεση, που είναι δυνατόν να ανακληθεί, ο ακυρώσιμος 2. αυτός που μπορεί να τόν αναιρέσει κανείς, ο διαψεύσιμος 3. αυτός που μπορεί να τόν αθετήσει κανείς, ο αθετήσιμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αναίρεση ( ις) ΠΑΡ.… … Dictionary of Greek
ευδιάσειστος — εὐδιάσειστος, ον (ΑΜ) 1. αυτός που σείεται εύκολα («διὰ τὸ φύλλον εὐδιάσειστον εἶναι παντὶ ἀνέμῳ», Ε. Μ.) 2. αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να ανασκευάσει, να αναιρέσει εύκολα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + διάσειστος (< διασείω)] … Dictionary of Greek
πενταρχία — η, ΝΑ νεοελλ. 1. αρχή, εξουσία που ασκείται από πέντε άτομα μαζί 2. η εποπτική αρχή τών πέντε μεγάλων δυνάμεων Αγγλίας, Αυστρίας, Γαλλίας, Πρωσίας και Ρωσίας που συστάθηκε στις αρχές τού περασμένου αιώνα, η Ιερά Συμμαχία 3. φρ. «πενταρχία τών… … Dictionary of Greek
Αργέντης — Επώνυμο λογίων και ενός εθνικού ευεργέτη από τη Χίο. 1. Ευστράτιος (Χίος 1685; – 1756;). Ιατροφιλόσοφος και θεολόγος. Σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία στη Γερμανία και την Ιταλία. Η πραγματική του κλίση όμως ήταν στη θεολογία. Ως σύμβουλος του… … Dictionary of Greek
Γαβράς — Επώνυμο μεγάλης βυζαντινής οικογένειας, που ήταν γνωστή ήδη από τον 11ο αι. Τα μέλη της αναδείχτηκαν σημαντικοί στρατηγοί έως και τον 13o αι. Μεταγενέστερα εμφανίζονται με το ίδιο επώνυμο αξιόλογοι λόγιοι και συγγραφείς. Η καταγωγή εκείνων που… … Dictionary of Greek
διηλεκτρικά — Στερεές, υγρές ή αέριες ουσίες που παρουσιάζουν υψηλή αντίσταση στη δίοδο του ηλεκτρικού ρεύματος. Ονομάζονται επίσης και μονωτικά. Αντίθετα από τα σώματα που είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού, τα οποία παρουσιάζουν μεγάλη ευκινησία στα… … Dictionary of Greek
